Czerniak tęczówki i ciała rzęskowego

Czerniak tęczówki

Czerniak tęczówki występuje rzadko i stanowi 5-10% czerniaków błony naczyniowej. Spotykany jest 3-krotnie częściej u ludzi z jasnymi tęczówkami. Na ogół rozwija się u osób w 5.-6. dekadzie życia przez powiększenie wcześniej istniejącej zmiany barwnikowej. Konieczna jest zatem obserwacja podejrzanej zmiany.

Czerniak tęczówki charakteryzuje się pewnymi cechami, np. guzkiem tęczówki ubarwionym lub nieubarwionym, położonym zwykle w dolnej części tęczówki z dostrzegalnym jego powierzchownym unaczynieniem. Do innych typowych cech czerniaka zalicza się guz z przewagą komórek nabłonkowatych, nierównomiernie ubarwiony i silnie unaczyniony oraz guz powodujący zniekształcenie źrenicy i wywinięcie warstwy barwnikowej tęczówki. W rzucie guza może rozwijać się zaćma.

Rozpoznanie kliniczne czerniaka tęczówki jest możliwe na podstawie badania ultrasonograficznego przedniego odcinka oka (UBM), które pozwala na dokładne pomiary guza i określenie jego umiejscowienie w stosunku do prawidłowych struktur. Postępowanie zależy od wyników badań, bowiem stwierdzenie wzrostu guza stanowi wskazanie do sektorowego wycięcia tęczówki z marginesem zdrowej tkanki oraz odtworzeniem otworu źrenicznego. W przypadku braku możliwości chirurgicznego usunięcia guza zalecana jest brachyterapia.

Czerniak ciała rzęskowego

Czerniak ciała rzęskowego występuje częściej niż w tęczówce i znacznie rzadziej niż w naczyniówce. Najczęściej jego objawy widoczne są po 50 rż. Może rozrastać się we wszystkich kierunkach: naciekać tęczówkę, naczyniówkę, twardówkę, a nawet rozrastać się obwodowo, tworząc tzw. guz pierścieniowaty, trudny do rozpoznania i źle rokujący.

Rozpoznanie czerniaka ciała rzęskowego opiera się na badaniu w trójlustrze przy rozszerzonej źrenicy. Badanie za pomocą UBM jest metodą najcenniejszą. Dzięki UBM możliwe jest określenie dokładnych rozmiarów guza oraz jego lokalizację w stosunku do otoczenia.

Leczenie czerniaka ciała rzęskowego jest uzależnione od wielkości, umiejscowienia i szerzenia się guza, szybkości jego wzrostu, stanu drugiego oka, a także wieku i stanu ogólnego chorego oraz jego preferencji i obaw. Małe guzy mogą być leczone chirurgicznie.

Milena Szewruk

Literatura:
1) M.H. Niżankowska: "Okulistyka".

Serwis nowotworowe.pl ma charakter edukacyjno-informacyjny, jego lektura nie zastępuje porady lekarskiej.
Copyright © nowotworowe.pl Kopiowanie artykułów lub ich fragmentów bez pisemnej zgody jest zabronione.